Als de natuur geen vrijheid heeft, is er niets toe te voegen of weg te nemen, maar alleen te beseffen en te herkennen. Zodra je iets toevoegt of wegneemt, verstoor je de natuur. Er is dus niets te leren. Als je één bent met de natuur begrijp je het. De natuur is zoals het is. Zo ontstaat het concept: er is niets te leren, want het is al aanwezig.
Hoe kunnen we dan leren als het niets te leren is? We leren door herkennen en beseffen wat er al is. Je kunt er niet over nadenken. Je kunt het niet imiteren. Je kunt het niet trainen om te verzamelen. Als je een beweging herhaaldelijk uitvoert zonder de juiste instelling, wordt wat je traint een onbewuste reflex, een vaste gewoonte. Train liever met complete aandacht en een complete bewustzijn van de weg.
Hoe kunnen we opmerkzaam zijn en ons receptief opstellen? Bij het gebruik van al onze zintuigen bij het contact (met een opponent), is er een moment van herkenning, maar omdat de natuur van het contact zo snel verandert, kunnen we onze aandacht niet op het moment houden en vallen we terug op denkpatronen of reflexen gebaseerd op het verleden. We zijn kortdurend ‘één’ met het moment, maar zijn niet meegegaan met de verandering. De training bestaat uit het volhouden van het proces van herkenning.